Vrouwenemancipatie
De Somalische Salada Ali Malin uit de Roermondse wijk Donderberg was zichtbaar ontroerd toen de burgemeester haar gisteren het bekende oranje lintje kwam opspelden. “Hier moet ik even van bijkomen.”
Als klokslag half elf burgemeester Rianne Donders aanbelt in de Saturnusstraat in de Donderberg, zit de huiskamer van Salada Ali Malin al vol. Drie van haar dochters met aanhang en kleinkinderen en een cameraploeg van L1. Die komt zogenaamd voor een interview over vrouwenemancipatie. De familie, ‘toevallig’aanwezig vanwege de meivakantie en het naderende Suikerfeest, zit ook in het complot. Evenals wijkbewoonster en kennis Tülay Arslan, die de koninklijke onderscheiding voor Salada heeft aangevraagd, mede ondersteund door Moedercentrum Maximina.
Gezondheidsondernemer Tülay zit in de mediaraad van de omroep, vandaar dat Salada de smoes als zoete koek slikte. Ze is dan ook verbaasd als de bel plots klinkt. En nog verbaasder als de burgemeester p[ de stoep ziet staan met een grote bloemen. Even slaat ze van schrik de handen voor de mond, maar dan volgt haar gulle lach. En omhelst ze Rianne Donders spontaan.
Kracht
Die warme uitstraling tegelijkertijd trotse uitstraling was de reden waarom de inmiddels 63-jarige Somalische ettelijke jaren geleden de aandacht trok van Tülay Arslan. “Ik was voor een GGD-folder op zoek naar een aansprekende allochtone vrouw voor op de cover en ik kon geen geschikt iemand vinden. Tot ik Salada bij een busstation zag. Die moet ik hebben, dacht ik. Een vrouw die kracht uitstraalt.
Toen ze later het levensverhaal van Salada hoorde, nam de bewondering alleen maar toe. De Somalische heeft het nodige achter de kiezen. Had met haar familie aanzien in haar thuisland. Werkte voor diverse ambassades en was getrouwd met een hoge militair. Haar man werd vermoord tijdens de bloedige burgeroorlog die in 1991 uitbrak. Salada moest het land halsoverkop verlaten omdat haar en haar kinderen eenzelfde lot wachtte. Met twee kleintjes en een derde op komst wist ze via Kenia naar Nederland te vluchten, waar ze in het azc in Baexem terechtkwam. Inmiddels is de Donderberg al zeventien jaar haar thuis.
Positief
Daar kent iedereen haar kleurrijke, statige verschijning. Ze is sinds 2007 voorzitter van de Stichting Iftin, die zich inzet voor de emancipatie van vrouwen met een Oost-Afrikaanse achtergrond en sinds 2006 vrijwilliger bij Moedercentrum Maximina. Salada is er drie dagen in de week te vinden. Is gastvrouw, helt mee in de ‘wereldkeuken’ en staat voor iedereen met raad en daad klaar. Helpt vrouwen van alle nationaliteiten hun eigen kracht te vinden.
Dat is het belangrijkste vindt ze. “Uit welke situatie je ook komt, je moet je hoofd nooit laten hangen. Vechten voor waar je in gelooft en vooral positief blijven.” Die les heeft ze ook haar kinderen meegegeven, die hartstikke trots zijn op hun moeder. “Mama is een echte overlever. Ziet van alles de zonnige kant. Als we het moeilijk hadden, zei ze altijd ‘vandaag mag je huilen, maar morgen gaat het beter’. Weet je wat Salada betekent? ‘Ochtendgloren’. “
Uit welke situatie je ook komt, je moet je hoofd nooit laten hangen. Vechten voor waar je in gelooft en vooral positief blijven
Salada Ali Malin
Mama is een echte overlever. Ziet van alles de zonnige kant.
Kinderen van Salada Ali Malin
Door Gertie Driessen
https://l1.nl/l1mburg-centraal-lintjes-voor-ruim-tweehonderd-onbekende-limburgers-170904/
